زمان تقریبی مطالعه: 25دقیقه
کودکان سرشار از نشاط بوده و بسیار مشتاق برای یادگیری هستند اما در انتخاب کلاس برای کودکانتان باید بسیار با دقت عمل کنید چرا که اگر کلاس مناسبی را انتخاب نکنید کودک تان از یادگیری خسته و زده میشود. بهترین روش یادگیری زبان انگلیسی برای کودکان ازطریق کارتون است.
انیمیشن زیر داستان موشی است که بطور اتفاقی در سبدی خوابش میبرد و هنگامی که بیدار میشود میبیند که ....
نسخه انگلیسی
To Aesop In The Shadows
Johnny Town-mouse was born in a cupboard. Timmy Willie was born in a garden. Timmy Willie was a little country mouse who went to town by mistake in a hamper. The gardener sent vegetables to town once a week by carrier; he packed them in a big hamper
The gardener left the hamper by the garden gate, so that the carrier could pick it up when he passed. Timmy Willie crept in through a hole in the wicker-work, and after eating some peas Timmy Willie fell fast asleep
He awoke in a fright, while the hamper was being lifted into the carrier's cart. Then there was a jolting, and a clattering of horse's feet; other packages were thrown in; for miles and miles jolt jolt jolt! and Timmy Willie trembled amongst the jumbled up vegetables
At last the cart stopped at a house, where the hamper was taken out, carried in, and set down. The cook gave the carrier sixpence; the back door banged, and the cart rumbled away. But there was no quiet; there seemed to be hundreds of carts passing. Dogs barked; boys whistled in the street; the cook laughed, the parlour maid ran up and down-stairs; and a canary sang like a steam engine
Timmy Willie, who had lived all his life in a
garden, was almost frightened to death. Presently the cook opened the hamper and began to unpack the vegetables. Out sprang the terrified Timmy Willie
Up jumped the cook on a chair, exclaiming "A mouse! a mouse! Call the cat! Fetch me the poker, Sarah!" Timmy Willie did not wait for Sarah with the poker; he rushed along the skirting board till he came to a little hole, and in he popped
He dropped half a foot, and crashed into the middle of a mouse dinner party, breaking three glasses. "Who in the world is this?" inquired Johnny Town-mouse. But after the first exclamation of surprise he instantly recovered his manners
With the utmost politeness he introduced Timmy Willie to nine other mice, all with long tails and white neckties. Timmy Willie's own tail was insignificant. Johnny Town-mouse and his friends noticed it; but they were too well bred to make personal remarks; only one of them asked Timmy Willie if he had ever been in a trap
The dinner was of eight courses; not much of anything, but truly elegant. All the dishes were unknown to Timmy Willie, who would have been a little afraid of tasting them; only he was very hungry, and very anxious to behave with company manners. The continual noise upstairs made him so nervous, that he dropped a plate. "Never mind, they don't belong to us," said Johnny
"Why don't those youngsters come back with the dessert?" It should be explained that two young mice, who were waiting on the others, went skirmishing upstairs to the kitchen between courses. Several times they had come tumbling in, squeaking and laughing; Timmy Willie learnt with horror that they were being chased by the cat. His appetite failed, he felt faint. "Try some jelly?" said Johnny Town-mouse.
"No? Would you rather go to bed? I will show you a most comfortable sofa pillow." The sofa pillow had a hole in it. Johnny Town-mouse quite honestly recommended it as the best bed, kept exclusively for visitors. But the sofa smelt of cat. Timmy Willie preferred to spend a miserable night under the fender
It was just the same next day. An excellent breakfast was provided for mice accustomed to eat bacon; but Timmy Willie had been reared on roots and salad. Johnny Town-mouse and his friends racketted about under the floors, and came boldly out all over the house in the evening. One particularly loud crash had been caused by Sarah tumbling downstairs with the tea-tray; there were crumbs and sugar and smears of jam to be collected, in spite of the cat
Timmy Willie longed to be at home in his peaceful nest in a sunny bank. The food disagreed with him; the noise prevented him
from sleeping. In a few days he grew so thin that Johnny Town-mouse noticed it, and questioned him. He listened to Timmy Willie's story and inquired about the garden. "It sounds rather a dull place? What do you do when it rains?"
"When it rains, I sit in my little sandy burrow and shell corn and seeds from my Autumn store. I peep out at the throstles and blackbirds on the lawn, and my friend Cock Robin. And when the sun comes out again, you should see my garden and the flowers roses and pinks and pansies no noise except the birds and bees, and the lambs in the meadows.
"There goes that cat again!" exclaimed Johnny Town-mouse. When they had taken refuge in the coal-cellar he resumed the conversation; "I confess I am a little disappointed; we have endeavoured to entertain you, Timothy William."
"Oh yes, yes, you have been most kind; but I do feel so ill," said Timmy Willie
"It may be that your teeth and digestion are unaccustomed to our food; perhaps it might be wiser for you to return in the hamper." "Oh? Oh!" cried Timmy Willie. "Why of course for the matter of that we could have sent you back last week," said Johnny rather huffily "did you not know that the hamper goes back empty on Saturdays
So Timmy Willie said good-bye to his new friends, and hid in the hamper with a crumb of cake and a withered cabbage leaf; andafter much jolting, he was set down safely in his own garden
Sometimes on Saturdays he went to look at the hamper lying by the gate, but he knew better than to get in again. And nobody got out, though Johnny Town-mouse had half promised a visit. The winter passed; the sun came out again; Timmy Willie sat by his burrow warming his little fur coat and sniffing the smell of violets and spring grass. He had nearly forgotten his visit to town. When up the sandy path all spick and span with a brown leather bag came Johnny Town-mouse!
Timmy Willie received him with open arms. "You have come at the best of all the year, we will have herb pudding and sit in the sun." "H'm'm! it is a little damp," said Johnny Town-mouse, who was carrying his tail under his arm, out of the mud
"What is that fearful noise?" he started violently. "That?" said Timmy Willie, "that is only a cow; I will beg a little milk, they are quite harmless, unless they happen to lie down upon you. How are all our friends
Johnny's account was rather middling. He explained why he was paying his visit so early in the season; the family had gone to the sea-side for Easter; the cook was doing spring cleaning, on board wages, with particular instructions to clear out the mice. There were four kittens, and the cat had killed the canary.
"They say we did it; but I know better," said Johnny Town-mouse. "Whatever is that fearful racket?" "That is only the lawn-mower; I will fetch some of the grass clippings presently to make your bed. I am sure you had better settle in the country, Johnny."
"H'm'm we shall see by Tuesday week; the hamper is stopped while they are at the sea- side
"I am sure you will never want to live in town again," said Timmy Willie
But he did. He went back in the very next hamper of vegetables; he said it was too quiet
One place suits one person, another place suits another person. For my part I prefer to live in the country, like Timmy Willie
نسخه دوزبانه
نسخه فارسی
در نزدیکی های ازوپ جانی موش شهری در یک گنجه به دنیا آمد. تیمی ویلی در یک باغ به دنیا آمد.
تیمی ویلی یک موش روستایی کوچک بود که به طور اشتباهی در یک سبد به شهر رفت.
یک بار در هفته باغبان سبری ها را به شهر میفرستاد، او سبزیجات را در یک سبد بزرگ بسته بندی میکرد، باغبان سبد را جلوی در باغ گذاشت تا باربر بتواند آن را بردارد و سپس رفت.
تیمی ویلی خزید در یک سوراخ حضیر و بعد خوردن چند نخد، تیمی ویلی به سرعت خوابش برد.
او با ترس بیدارشد وقتی سبد داشت داخل گاری بار بری برده میشد، صدایی تلق تولوق پای اسب و تکان خوردن پای اسب می آمد.
دیگر بسته ها به داخل پرتاب شده بودند و برای مایل ها و مایل ها صدای تلق، تلق، تلق.
تیمی ویلی در میان بسته های مخلوط سبزیجات تکان میخورد.
در نهایت گاری در مقابل خانه ای ایستاد، جایی که بیرون آمد، به داخل برده شد و روی زمین گذاشته شد.
آشپز به گاری شش پنی داد در پشتی کوبیده شد و گاری دور شد، اما آنجا ساکت نبود به نظر میرسید صدها گاری در حال رد شدند هستند، سگ ها پارس میکردند و سگ ها در خیابان صوت میزدند.
آشپز خندید، خدمتکار اتاق نشیمن از پله ها بالا و پایین میرفت، قناری مانند دستگاه بخار آواز میخواند.
تیمی ویلی کسی که تمام عمرش را در باغ زندگی میکرد تقریبا از ترس داشت میمرد.
حالا آشپز بسته را باز کرد و شروع کرد به برداشتن سبزیجات، تیمی ویلی وحشت زده پرید بیرون.
آشپز وحشت زده پرید بالا صندلی و فریاد زد: یک موش، یک موش، گربه را صدا بزن، سارا سیخ برام بیار.
تیمی ویلی برای سیخ و سارا منتظر نماند، او کنار قرنیز دوید تازمانی اینکه به یک سوراخ کوچک رسید و در آن پرید.
او از نفس افتاد و وسط مهمانی شام موش ها افتاد، سه لیوان را شکست، " این دیگه کیه" جانی موش شهری گفت.
اما بعد از اضحار تعجب کردن به سرعت رفتارش را درست کرد و با بالاترین حد ادب او تیمی ویلی را به نه موش دیگر معرفی کرد که با دم های بلند و کروات سفید بودند.
دم خود تیمی ویلی ناچیز بود، جانی موش شهری و دوستان او این را متوجه شده بودند اما از آنجایی که بسیار خوب تربیت شده بودند که اظهارات شخصی خود را بیان نکند و تنها یکی از آنها پرسید که تا به حال در تله افتاده ای؟
شام هشت مد بود اما نه خیلی از همه چیز اما واقعا عالی بود.
همه ی غذا ها برای تیمی ویلی نا آشنا بود که او ترسیده بود از تست کردن آنها با اینکه او بسیار گرسنه بود و خیلی عصبانی برای مودبانه رفتار کردن.
صدای مستمری که از طبقه بالا می آمد او را نگران میکرد که او یک بشقاب را انداخت.
جانی گفت:مهم نیست آنها مال ما نیستند.
چرا آن نوجوان ها با دسر نمی آیند؟ این باید قابل توضیح باشد که دو موش جوان که منتظر دیگران بودند، رفتند در طبقه بالا در آشپزخانه سراغ دعوا کردن.
آنها چندین بار غلت خورن و آمد بودند با جیغ و فریاد و خنده، تینی ویلی متوجه شده بود که آنها با ترس توسط گربه دنبال میشوند.
او اشتهایش را از دست داد و غش کرد.
جانی موش شهری گفت: ژله میخواهی؟ نه
میخواهی بخوابی؟ من به تو نشان میدهم یکی از راحت ترین کوسن ها را.
کوسن یک سوراخ داشت و جانی موش شهری به صورت صادقانه آن را به عنوان بهتریت تخت پیشنهاد کرد و متحضرا برای مهمان ها اما مبل بوی گریه میداد.
تیمی ویلی ترجیح داد یک شب بد را زیر سپر بگذراند.
روز بعد از همین طور بود و یک صبحانه عالی برای موشها آماده شده بود.
آنها معتاد گوشت خوک بودند اما تیمی ویلی با خوردن سالاد و ریشه ها بزرگ شده بود.
جانی موش شهری و دوستانش در طبقه زیرین سر و صدا و دعوا کردند و جسورانه در شب از خانه بیرون آمدند.
یک صدای بلند که از افتادن سارا از پله ها با یک سینی چایی با شکر و خرده های نان و لکه های مربا که جمع شده بود ایجاد شده، مقابل گربه.
تیمی ویلی مشتاق بود تا در خانه اش باشد در لانه عالی در یک مخزن خورشیدی.
غذا با او مخالفت کرد و صدا با خواب او مخالف بود.
در این چند روز او لاغر شده بود و جانی موش شهری این را متوجه شده بود و از او پرسید، او به داستان تیمی ویلی گوش کرد و در مورد باغ پرسید.
این یک مکان مسخره به نظر میرسه شما چه کار میکردید و قتی بارانی می شد؟
وقتی بارانی می آمد در پناهگاه شنی ام و پوسته ذرت و دانه های مغازه پاییزی می نشستم.
من به طور پنهانی به دستگاه پشم ریسی و پرنده های مشکی در چمنزار و دوستم کاک رابین نگاه میکنم.
و وقتی که دوباره خورشید بیرون می آمد تو باید باغ من و گلهای رز و بنفشه های صورتی و سه رنگ را می دیدی هیچ صدایی جز پرنده ها و زنبورها و بره ها در علفزار نیست.
جانی موش شهری با ترس گفت : باز اون گربه!!
وقتی آن ها در انبار زغال پناه گرفتند ادامه داد: اعتراف میکنم من یکم ناامید شدم ما تلاش کردیم تو را سرگرم کنیم. تیمتی ولیام
تیمی ویلی: اوه، بله، بله شما خیلی مهربان بودید اما من خیلی احساس مریضی میکنم.
شاید برای دندان ها و گوارش تو غذاهای ما غیر عادی باشد شاید برای تو بهتر باشد تا به سبد برگردی.
تیمی ویلی فریاد زد: اوه چرا؟؟
جانی با حالت قهر گفت: در واقع ما میتوانستیم شما را دو هفته قبل برگردانیم، نمیدانستی سبد خالی برمیگردد؟
بنابراین تیمی ویلی از دوستان جدیدش خداحافظی کرد و داخل سبد پنهان شد، با خرده کیک و چند گلم پژمرده و بعد از تکان خوردن های بسیار با امنیت به طرف باغ خود رفت.
بعضی شنبه ها او میرفت تا به سبد کنار در نگاه کند ام او خوب میدانست اگر داخل آن برود و هیچ کس بیرون نیامد گرچه جانی موش شهری قول یک ملاقات را داده بود.
زمستان گذشت و خورشید دوباره درآمد تیمی ویلی در پناهگاهش نشسته بود و با کت خز کوچکش خود را گرم میکرد و بفشه ها و علفهای تازه بهاری را بو میکرد او تقریبا ملاقاتش به شهر را فراموش کرده بود.
تا زمانی که جانی با کیف چرم قهوه ای اش آمد.
تیمی ویلی از او استقبال کرد، تو در بهترین زمان سال آمدی ما گیاه و پوره داریم و در زیر نور خورشید می نشینیم.
جانی موش شهری گفت: این یکم مرطوب است. کسی که داشت دمش را زیر بغلش بیرون از گل حمل میگرد.
او با خشونت شروع کرد: آن صدا ترسناک چیست؟
تیمی ویلی گفت: او تنها یک گاو است، من یکم شیر میخواهم، آنها تقریبا بی آزار است مگر آنکه اتفاقی رویت بشینند، حال دوستان شما خوب است؟
گزارش جانی در حد وسط بود او توضیح داد که چرا او به زودی در این فصل به ملاقات آمده است: خانواده به کنار دریا در شرق رفته اند و آتش داشت خانه تکانی میکرد و در برنامه دسماست ها بود که خانه را از موش ها پاکسازی کنند.
چهار بچه گربه آنجا بود که قناری را گشته بودنند. جانی موش شهری گفت: آنها میکفتند که ما این کار را کرده ایم ولی من بهتر می دانم.
آن یک راکت ترسناک است؟ آن تنها یک ماشین چمنزنی است و میرم یکم چمن خورد شده بیاورم تا برای شما تخت یا جای خواب درست کنم.
من مطمئنم تو جای بهتری در روستا داشته ای.
تیمی ویلی گفت:ما میتوانیم در سه شنبه این هفته ببینیم وقتی که آنها کنار دریا بوده اند سبد متوقف شده مطمئنم که تو دیگر نمیخواهی در شهر زندگی کنی.
اما او خواست با اولین سبد سبزیجات برگشت، او گفت: این جا بسیار ساکت است.
یک جا متناسب یک فرد است و یک جا مناسب یک فرد دیگر است من ترجیح میدهم مانند تیمی ویلی در روستا زندگی کنم.
